owh bulan

adik:ayah boleh tak kite capai bulan?

ayah:mana boleh....bulan tu jauh sangat dik,nampak je dekat

adik:yeke ayah...kenape susah ke?

ayah:bulan tu ibarat sebuah kejayaan...memang nampak senang untuk dicapai
tapi sebenarnye susah........

adik : kalau kite amik kerusi susun banyak2....leh tak kite sampai ke bulan ayah?

ayah hanye tersenyum.........

sekarang budak tu dah pon berusia 23tahun,apakah kejayaan yg die dapat?
harta yang die ada?ilmu sudah cukup?
budak itu sudah paham ape maksud ayah itu....dan teringat senyuman yang ayah lemparkan
dan budak itu tiada ape-ape.....(>.<)